Een sneeuwklokje in al haar blootheid.
Verwarde wortels, een best lijf en een iewat beschadigd en hangend kopje.
Je zou denken door de situatie maar ik zie eigenlijk nooit een sneeuwklokje met opgeheven kopje.
Ik denk dat het sneeuwklokje is wat het is (en dan heb ik het maar niet over de helleborus die er naast stond).
Nog even en dan is het voorjaar.
Dan is het weer even afgelopen met de sneeuwklokjes.